Binnen de familie van de waterjuffers zijn
er nogal wat soorten, waarvan de mannetjes (en soms ook de vrouwtjes) allemaal
een blauw/zwart getekend achterlijf hebben en erg lastig van elkaar zijn te
onderscheiden. De soorten van het geslacht Coenagrion hebben allemaal lichte
achterhoofdsvlekken.
De Variabele waterjuffer komt in verschillende vormen voor, waarbij de
hoeveelheid zwart nogal kan variëren. De meeste Variabele waterjuffers hebben
één kenmerk wat goed te zien is: de blauwe schouderstreep is bij de mannetjes
onderbroken en vormt zo een uitroepteken en bij de vrouwtjes is deze streep
meestal wel ingesnoerd. In alle andere gevallen moet de precieze tekening van de
figuurtjes op de achterlijfsegmenten bekeken worden. Mannetjes en vrouwtjes zijn
van elkaar te onderscheiden door te kijken naar het achtste segment: bij
mannetjes blauw, met hooguit twee zwarte stippen, bij vrouwtjes met een zwarte
figuur. De lichte delen van het vrouwtje kunnen behalve blauw ook blauwgroen tot
geelbruin van kleur zijn.
Op 14 Mei 2004 trof ik drie Variabele waterjuffers aan op de dwarssloot over
de begraafplaats. Twee waren in tandem eieren aan het afzetten, hiervan de
volgende plaatjes:
Het startplaatje
is van het tandem.
mannetje
vrouwtje
De blauwe kleur was in werkelijkheid wat donkerder en warmer, erg mooi! Bij dit
vrouwtje is bijna geen blauw op het achterlijf aanwezig, deze vorm wordt
nigrescens genoemd en komt minder vaak voor dan de lichtere vormen.
Op 16 Mei 2004 waren er meerdere exemplaren, in beide slootjes aan weerszijden
van het pad. Zowel eiafzettende tandems als alleen vliegende exemplaren, van de
laatste viel de dansende vlucht op.
Nog een plaatje van een tandem op deze dag. Dit vrouwtje heeft veel minder
zwart op het achterlijf en lijkt door de blauwkleuring van de lichte delen veel
op een mannetje. Let ook even op de zijspitsen van de zwarte figuren, vooral
duidelijk bij het mannetje te zien. Alleen de - ook algemeen voorkomende -
Azuurwaterjuffer heeft ook van die zijspitsen, maar geen onderbroken
schouderstreep.
Op 17 Mei 2004 ben ik in de late middag even wezen kijken bij het
helofytenfilter (elders noem ik dat ook het nieuwe watergebiedje) en tussen de
ontelbare Lantaarntjes zaten daar ook enkele Variabele waterjuffers in het riet.
Ze lieten zich niet gemakkelijk benaderen, maar één vrouwtje
was mij genadig. Mijn videocamera niet, want het blauw blijft te flets.